Her Şey Ateş Pahası

Babam 2ci Dünya Savaşı'nda 1941- 44 yıllarında 2+2.4 yıl askerlik yapmış. O yıllarda ülkeler savaşta olunca Dolaysıyla tüm ülkelerde bir feleket
yaşanıyor.

Savaşın kendisi bir felaket zaten.

Dış ticaret kesintiye uğruyor üretim düşüyor, bütçenin yarısı askere gidiyor. Sınırlara yığınak yapılıyor,askeri giderleri katlanıyor. Askerlik yapma yıllarıda uzuyor. Dolayısıyla ülke genelinde üretim de yeterli gelmiyor Bir çok ürün bulunamıyor böylelikle insanlarda açlık, sefalet kıtlık, salgın hastalıklar başlıyor.

Askerde olan askerlerin, memlekette ailesiyle arasında iletişim yok haber alınmıyor. analar ağlıyor çocuğumuz noldu nolacak? Ne zaman gelir diye hep gözleri yolda, yılar kolay geçmiyor, "şimdiki gibi görüntülü arma yok. İletişim yok"...
Gurbette olan asklerinde ana, baba, eşinin çocukların, dost akrabaların hasreti bir yana, ölen kalandan haber alınmıyor.

Neyseki babam 4.yıl sonunda terhis oluyor. Terhisinde tren yolculuğuyla Gelibolu' dan Malatya' ya geliyor. O gece Malatya'da ikamet eden Abo Kapıkıran dayısında kalıyor. Sabah kalkıyor Çırmıktı'ya (Yeşilyurt) gidiyor. Köyde ilçeye odun satmak ve alış veriş yapmak için katırlarla gelen köylüleri görüp onlarla da köye gitsin diye köylülere görünce..

Köylülere soruyor ben askerden teris olup gelmişim, eve gittiğimde kapı komşu ziyaretime gelir ne alayım? demiş, Hamo Kapıkıran'a. O da ne alasın birşey de yok ki!!

Babam biraz kuru dut alalım demiş.

Hamo kivre de; DUT"ta KİMİN GÜCÜ YETER Abo kivre, sen ne diyorsun demiş.

Böyle deyince babam da ; anlıyorki Memlekete yokluk köylü perişan diye düşünüyor. Neyse demiş ne alınır, ne alırsınız, demiş. Ne bileyim yarım elma falan; yarım elma nasıl mı olur bilirmisiniz, elmanın yarısı çürür çürük tarafı bıçakla keserler kalan sağlam yarısını satarlarmış Alalım demiş, almışlar bir heybeye koymuşlar atmışlar bir katırın sırtına yola devam etmişler. Tabi kalabalık bir kafile, birileri önde gidiyor, aileye müjde veriyor askeriniz geliyor diye.

Tabiki uzun yıllar askerde olduğundan ve o yıllarda asker karşılama geleneği var,Köylü karşılıyor, eve gittim dedi, ama yokluğun perişanlığın sıkıntısı üzüntüsü üzerimde kaldı.

Aldığım elmalarda eve yetişmeden yolda bitmişti.

ŞIMDİ HER ŞEY PAHLANINCA,
Babamın yaşanmış bu anısı aklıma geldi..
TARİH TEKERRÜRDEN İBARETMİS ....