Yıl 1995 li yıllar Foto Muhabiri olarak Malatya’da görev yaparken İstanbul’dan memleketine Maç haberi için gelen İstanbul’da Spor basını dendi’mi en üstlerde ismini duyduğumuz hemşerimiz Pütürge’nin genç evladı Saim Altunterim ile bir maç günü tanışma fırsatımız oldu.
Tanışmamızla birlikte yaklaşık 26 yılı bulan dostluğumuzun da temeli böylece atılmış olmuştu.
Bizlerden yaşça büyük olan ve bilgi birikimi, donanımıyla yıllardır bir çok Gazetecinin yetişmesine vesile olan Basın camiasının ağabeyi Saim Altunterim’in vefatını öğrenmemizle birlikte eyvah Malatya bir değerini daha yitirdi dedik dememizle birlikte sanki bir parçamızı da alıp götürdü.
Sabahtan beri teri telefonlarım susmadığı gibi arayanların dua etmeleri ve güzel kelimelerle yad etmeleri burkulan yüreğimize su serpiyordu. Sonuçta Takdir ilahi ve Allah’tan geldik dönüş yine Ona’dır diyerek duamızı yaptık.
Gönül isterdi ki son uğurlamada cemaatla saf tutalım. Ama geç duymamız ve Cenaze defin işlemine yetişemediğimden üzüldüm.
Saim Abi bizler için bir ummandı. Yıllardır bizlere deneyimleriyle tecrübeleriyle yol gösterdi ışık oldu. Işığının altında bizlerde aydınlandık.
Malatya’da Çocuğum dediği Aylık olarak yayın hayatına başlattığı ve Türkiye de sadece bayilerde satılan tek olma özelliğiyle Süpermalatya Gazetesi yıllarca Malatya ve İstanbul’da Malatyalıların ortak buluşma adresi oldu.
Yazdığı yazılarla kattığı farklı bakış açılı yazılarıyla Malatyalılar Saim abiyi baştacı ettiler. Malatya’ya yılda bir defa geldiğinde cadde ve sokaklarda yürürken tanımadığı insanların Saim bey iyi akşamlar demesinden büyük keyif alır işte bu başarı hepimizin diyerek bizlere doğru ne ise onu gösterirdi.
Saim abi her ne kadar İstanbul’da doğmuş olsa bile Atası ve Babası Pütürge İlçesinin önemli eşraflarındandı. Rahmetli Babası Osman amca yılda bir gelir ve günlerce köyde kalırdı. Saim abi de sonradan gelir kışa doğru Osman Amcayı alarak İstanbul’a giderdi.
Saim abi Pütürge ve Malatya başlarımı hiç koparmadı bilakis daha sıkı ve sıcak tuttu. Her zaman ben Malatyalı ve Pütürgeliyim diyerek keyf alırdı.
Dostlarını unutmaz sık, sık telefonla arar hal hatır yapardı. Saatlerce konuşur ondan ders alırdık. Konuları paylaşır bilgisinden yararlanırdık. İstanbul’a bir tanıdığı gidip te uğramasa kızar gönül koyardı. Ama haberi olursa da aracıyla gelir günlerce sizle birlikte vaktini geçirirdi.
Daha geçen ay Malatya’ya geleceğini ve bir iki hafta kalarak hasret gidereceğini söylüyordu. Ama olmadı koca çınar bizi bırakıp elveda bile demeden gitti.
Saim abi işte böyle dost canlısı Adam gibi Adam harbi Malatyalıydı. Ruhun Şad. Mekanın Cennet Olsun Sayın Abim. Seni Tanımak bir ayrıcalıktı.
