Bir önceki 2. nci yazımda yazmıştım
1999 yerel seçimlerde il Genel Meclisi üyesi olarak seçildim, ancak Türkiye genelinde partimiz CHP baraj altında kaldı
Milletvekilimiz yoktu.
DSP, ANAP, MHP, koalisyon hükümeti kuruldu.
Yerelde ise meclis 44 üyeden oluşurdu
Malatya İl Genel Meclisinde CHP, REFAH, DSP, ANAP DYP, MHP,6.partinin üyeleri vardı. O tarihlerde yerel yönetimler yasası gereği il meclisin meclis Başkanı o ilin Valisiydi yanı Meclis Vali Başkanlığında toplanırdı.
İlk toplantı da katıp üyeleri, daimi ve komisyonlar seçilirdi. Her üye seçim çalışmalarında yöresine verdiği hizmet sözünü yerine getirmek üzere bir heyecan içerisinde canla başla, yatırımcı dairelerin kapısın çalarak o köy benim o mezara benim o köyde bu eksik şu köyde şu eksik diye bir hizmet yarışı içerisinde olurdu.
her üye kendi imkanlarıyla çalışır, hiçbir yerden maddi destek alamadan görevimizi yürütmeye başladık, Ayrıca meclis üyeleri ayda bir toplanarak kırsal kesimin yatırım programlarını görüşerek karara bağlardık.
birileri bana kızmasın hizmette vs,olsun bugün ki gibi ayrımda yoktu. Guruplar arası uyum sevgi saygı vardı.
Başımızda devlet tecrübesi olan Valiler olunca da hizmetin ayrımcılığı olmazdı. Her bir meclis üyesi, yöre yönetici olarak her biri kendi yörenin sorunlarını iyi bilen kırsal kesimin temsilcileri, bireyselde de devlet nezdinde yöre halkına rehberlik eden seçilmiş biz il genel meclis üyeleri birer hizmet neferi olarak meydanlardaydık.
Devamı gelecek yazımda.
Hamit KİRAZ – 18.08.2023
